پاورپوینت وضعیت دادن به بیمار و خطرات همراه آن

پوزیشین‌هایی که بسته به نوع جراحی انتخاب می‌شوند اغلب منجر به تغییرات فیزیولوژیک ناخواسته‌ای همانند افت فشارخون به علت بازگشت وریدی ناکافی به قلب یا کاهش اشباع اکسیژن به دلیل عدم تعادل بین تهویه و خون‌رسانی می‌گردد. به علاوه آسیبهای اعصاب محیطی حین جراحی به صورت عامل مشخصی از موربیدیتی حول و حوش عمل باقی می‌ماند.
حین جراحی، بیماران باید در وضعیتی قرار داده شوند که در حالت بیداری نیز برای آنها قابل تحمل باشد. جواهرات و گیره‌ی سر باید جدا شوند. انتهاهای  مفاصل محیطی باید روی بالشتک‌های نرم قرار داده شود و قوسد نرمال ستون مهره‌ی کمری باید حفظ شود. سر باید در موقعیت خط وسط بدون فلکشن یا اکستنشن اضافی قرار گیردد و هیچ فشاری نباید روی چشمها وارد شود. جراحان تمایل به داشتن بیشترین اکسپورژ جهت جراحی را دارند و بیماران ممکن است در یک وضعیت ثابت برای مدت طولانی باقی بمانند
نگرانی‌های قلبی- عروقی

پاسخهای فیزیولوژیک پیچیده شریانی، ورید و قلبی، می‌تواند اثرات تغییرات فشارخون شریانی مربوط به پوزیشن دادن را کاهش داده و خون‌رسانی به ارگانهای حیاتی را حفظ نماید.
وقتی فرد از یک حالت ایستاده به حالت خوابیده تغییر وضعیت می‌دهد، بازگشت وریدی به قلب به علت توزیع مجدد خون جمع شده در اندامهای تحتانی به سمت قلب افزایش می‌یابد. پره‌لود، حجم ضربه‌ای و برون‌ده قلبی تقویت می‌گردد. نتیجه افزایش در فشارخون شریانی فعال کردن گیرنده‌های حساس به فشار/ بارورسپتور آئورت (از طریق عصب واگ) و داخل دیواره‌های سینوس‌های کاروتید (از طریق عصب گلوسوفارنژیال) برای کاهش دادن جریان خروجی سمپاتیک و افزایش ایمپالس‌های پاراسمپاتیک بر روی گره‌ی سینوسی دهلیزی و میوکارد می‌باشد. نتیجه یک کاهش جبرانی در ضربان قلب و حجم ضربه‌ای و برون‌ده قلبی می‌باشد.
رسپتورهای مکانیکی دهلیز و بطن نیز برای کاهش دادن جریان خروجی سمپاتیک در عضلات و بستر عروقی اسپلانکتیک فعال می‌شوند. در آخر واکنشهای دهلیزی برای تنظیم فعالیت عصبی سمپاتیک کلیه رنین پلاسما، ANP و سطوح آرژنین- وازوپرسین فعال می‌شود. در نتیجه، فشارخون شریانی سیستمیک حین تغییرات وضعیت در شرایط غیربیهوشی در یک محدوده‌ی باریک باقی می‌ماند.